اشک مي ريزم و از کرده خود نالانم. وقتي فکر ميکنم واقعا از خدا ممنونم که نجاتم داد وگرنه معلوم نيست چه چيزي در انتظارم بود و سرنوشتم چه ميشد؟ممنونم که اظهار محبت کرديد چون به شدت احساس تنهايي مي کنم و از شما خواهشمندم اگر افرادي را ميشناسيد که در اين راه هستند با بنده مرتبط کنيد تا اگر خواست بشنود و راه درست را بداند به او بگويم.